Düşen büyük adamı en sevdiği unutur...

İnanıyorum söylediğini candan söylediğine
Ama bugünkü karar yarın bozulur çok kez.
Hafızanın kulu olmaz kararımız
Çabuk doğduğu için büyümeden ölür
Nasıl ki ham meyve dalında durur da oldu mu kendiliğinden düşüverir yere.
Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak
En çabuk unuttuğumuz şeydir ne yapsak.
Tutku bitti mi istem de biter gider
Ateşli sevinçler de kederler de yeminleri yakarlar kendileriyle birlikte.
Sevincin en coştuğu yerde dert en çok yerinir
Bir dokunmada dert sevince döner sevinç dertlenir.
Madem bu dünya bile yok olacak bir gün sevginin bitmesine insan neden üzülsün?
Aşkmı kaderi kovalar kader mi sevgiyi?
Daha kimseler çözmedi bu bilmeceyi.
Düşen büyük adamı en sevdiği unutur
Yükselen züğürde düşmanları dost olur.
Sevgi talihin peşindedir diyecek insan bunca dost görünce büyüklere kul kurban!
Başı darda olan dayanak aramayagörsün
Sözde dost düşman kesilir bütün.
Ama ilk düşünceme döneyim yine isteklerimiz öyle çatışır ki
Kaderimizle bütün kurduklarımız yıkılır gider
Düşünceler bizim olaylar bizim değiller.
Sen yine bir daha evlenmeyeceğine inan
İnancın değişir kocan öldüğü zaman….

Hamlet - W.Shakespeare-

İmkansızım

Yokluğunda uykum zayi

Ellerin haramdı

Ne gözlerin değer ne sözlerin severdi, bilirdim; inanmazdın…

Ellerime inanmazdın,

Rucum sır, canım esir… 

Yalnızlığın atlası

Yerkürenin son jesti insanın dehşet yalnızlığı olacak. Biz yine de çiçekleri sulamayı unutmayalım, ama yalnızlığımız çiçeklere de kalmayacak…

Bu gezegen her gün milyonlarca ton ağırlaşıyor; her gün aşksız, azıksız azalıyoruz. Azalıyoruz, çoğalıyoruz; ikisini birlikte tartsak azlığımız çok gelecek.

Yerkürenin son jesti insanın dehşet yalnızlığı olacak! Bunu bilmek için kutsal kitaplara gerek yok; işte hiç de kutsanmayan bir kitap bile bunu söylüyorsa, inanın, yalnızlığımız kitaplara da sığmayacak.

Y. Odabaşı

Yenilgim bir gül olacak benim

yenin!
beni daha çok
daha çok yenin!

verin şu infazları
daha çok, daha çok ayrılıkları
bütün ranzaları, parmaklıkları
özlemim bir gül olacak benim...

Y. Odabaşı 

Sisli Hatıralar

Ne kadar güzel bir şarkı!

Bana hayat verecek bu ateşi sen yaktın,
Şu talihsiz gönlüme neden doğmadan aktın,
İçimde gözgöz olsa mazideki yaralar
İnanki yaşayacak bu sisli hatıralar
Öksüz kalan gönlümü sarsa bile karalar
İnanki yaşayacak bu sisli hatıralar

Bir sabah güneşim ol bu ümit bana yeter
Artık sensiz yaşamak bilki ölümden beter
İçimde gözgöz olsa mazideki yaralar
İnanki yaşayacak bu sisli hatıralar
Öksüz kalan gönlümü sarsa bile karalar
İnanki yaşayacak bu sisli hatıralar

Celladıma gülümserken ..

...
Ne yapsam
döl saçan her rüzgarın
vebası bende kalacak
varsın bende biriksin
durgun suyun sayhası
yumuşatmayı bilen ateş
öğüt sahibi toprak
nasıl olsa geri verecek
benim kılıcımı.

Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar-İsmet Özel

Çiçeklere asla inanmamalı

“İnsan çiçeklere asla inanmamalı. Sadece onları seyretmeli, koklamalı. Benimkinin kokusu gezegenimin her yerine yayılmıştı, ama ben onu nasıl mutlu edeceğimi bilemedim. ... O zamanlar hiçbir şeye aklım ermiyordu. Konuşulanlara değil, yapılanlara önem vermeliydim. O güzel kokusu ve ışıltısı bana iyi gelmişti. Onu hiç terk etmemeliydim. Bana oynadığı oyunlara rağmen yumuşak bir kalbi olduğunu anlamalıydım. Çiçekler çok tutarsız oluyorlar. Ama bak, ben de onu nasıl seveceğimi bilememiştim. O zamanlar çok deneyimsizdim.”

Küçük Prens - Antoine de Saint-Exupéry